Wat kost een auto? Zou die vraag wel eens gesteld worden aan een autobedrijf? Ik betwijfel het. Maar ik krijg die vraag wel. Wat kost een persbericht? Wat kost een logo? Wat kost een website?
Meestal antwoord ik dan maar: tussen de 100 en 10.000 euro. En dat is een halve leugen, want soms kost een website veel meer dan 10.000 euro. Ik snap de vraag wel, ondanks z’n onmogelijkheid tot een fatsoenlijk antwoord. Want een klant wil weten hoe diep hij in z’n portemonnee moet tasten om te krijgen wat-ie wil. Dat wil ik ook, als ik een auto koop. Of dat nu een Dacia is, of een Aston Martin. (wees gerust, ik bezit geen van beiden).
Hoeveel vraagt u per uur?
Andere vraag, waar ik wel een antwoord op kan geven, maar dat minstens zo nietszeggend is: ‘Hoeveel vraagt u per uur?’ Dan zeg ik: ‘Tussen de 80 en 100 euro’. Met steevast de reactie: ‘Goh, wat veel!’ En altijd kennen ze iemand die het voor ‘veel minder’ kan.
En laat ik de mensen nou ook kennen, die dtp-werk doen voor 25 euro per uur, of die teksten schrijven voor 40 euro. Ik ken er ook die voor een uurtarief van onder de 150 euro hun bed niet uitkomen trouwens, maar dat terzijde.
Al met al is er geen peil te trekken op uurtarieven en op prijzen naar aanleiding van vage vragen. Want weet u hoe lang een tekstschrijver over een persbericht doet? Gaat dat loontje van 30 euro niet vier keer over de kop? En zit u vervolgens niet opgescheept met een tekst waar de honden geen brood van lusten? Of bent u zelf uren en uren kwijt om alle correcties doorgevoerd te krijgen? Het zou zo maar kunnen.
Laat me hier dan een vrijpostige opmerking maken. Het probleem ligt bij u. U stelt niet de goede vragen. U kijkt naar wat het per uur kost. Niet naar wat u krijgt, noch naar hoeveel uren daarmee gemoeid zijn. Eigenlijk weet u niet wat u wilt en daarom krijgt u een antwoord dat u niet wilt.
Een goede briefing
Het probleem schuilt ‘m in de briefing. En een briefing is: klip en klaar vertellen wat je wilt. En wat je wilt bereiken. Dan kan ik een ook een concreet beeld geven van het eindresultaat en van de totale kosten.
En over de kunst van het briefen ga ik het een volgende keer hebben. Want nu moet ik eerst weer aan het werk. Zonder doel, zonder idee, zonder resultaat. Maar wel tegen een hongerloon.
P.S.: Onlangs was er in de ‘vakgroep’ communicatie op LinkedIn zelfs zo’n vraag: ‘DTP en eindredactie van een magazine, wat kost dat tegenwoordig?‘ Ik geloofde mijn ogen niet, vooral niet toen ‘professionals’ daar serieus hun tarieven gingen noemen. Er valt nog een hoop te professionaliseren in ons vak, dat is één ding dat zeker is.